De trouwdag, en om n half Afrikaantje te zijn ;)

Nou vooruit, ik moet toch even uit de warme zon dus laat ik die tijd dan maar benutten door weer eens wat te schrijven. Want dat is inmiddels al weer zo’n 4 weken geleden.
Ik geniet nog steeds met volle teugen. Ben inmiddels helemaal gewend en voel me weer helemaal op mn gemak hier. Ik breng de meeste tijd met de jongens van de Shelter door wat heerlijk is, geen verantwoordelijkheid als maatschappelijk werker, maar gewoon lekker genieten van spelletjes doen, en dagjes uit nu het zomervakantie is. En verder met mn friends hier. Heb nu bijna iedereen wel gezien en maak ook weer nieuwe vrienden. Ik ben zo gelukkig hier en zo blij dat ik voor de 3 maanden ben gegaan en geen dag minder!
Alies, van wie ik toendertijd het werk heb overgenomen, was hier voor bijna 4 weken en ik heb ontzettend van haar aanwezigheid genoten. Veel gezwommen, gekletst en ben nog een paar dagen naar haar familie geweest die buiten de stad woont. Prachtige omgeving en het was lekker om de toerist uit te hangen en het hield mijn nederlands up to date. En we zijn samen naar de bruiloft geweest, DE grote dag!
Als voorbereiding heb ik mijn haar laten vlechten (zal daar straks meer over zeggen) en een traditionele African jurk laten maken. Ik kon zelf de stof en het patroon kiezen en ik was blij dat ik voor lang was gegaan want het was echt koud die morgen van de bruiloft.
Het was in Jeppestown, wat vlak langs het beruchte Hillbrow in Johannesburg ligt. Ik moest echt lachen, want we waren met mensen meegereden die stipt 9 uur daar wilden zijn, maar we waren een van de eersten. De wind was koud dus hebben we maar in het kleine kerkje gewacht. Tegen half 11 kwam het worshipteam en hebben we gezongen tot het bruidspaar kwam. Tegen die tijd was het al bijna 12 uur! Maar het stoorde me totaal niet, ik had me ingesteld op een echte African wedding ;) En het was heerlijk om al die African songs te zingen met zn allen. En dat we, blank en zwart, allemaal een waren. Dat zijn de momenten waar ik nog het meest van geniet.
De bruidegom werd eerst binnengebracht, daarna wachtte hij voorin het kerkje tot de prachtige bruid kwam. Onder luid gejuig en u-lu-lu van de mensen. De dominee was degene die laat was begreep ik, beetje jammer, maar hij bood op zijn manier zijn excuses aan. De preek was mooi; kort maar krachtig. En krachtig qua volume af en toe ook. Ik was bijna vergeten hoe Africans kunnen schreeuwen in die microfoon. De huwelijksvoltrekking en de hele dienst, alles was echt speciaal. Alles was vol van God en vreugde. Dat is iets wat wij als nederlanders echt nog moeten leren: God deel van alles laten zijn en niet denken dat spirituele zaken los staan van feestjes of het dagelijks leven.
Als ‘vriend van de bruidegom’ mochten Alies en ik mee foto’s maken. Wat een eer was! Toen we terug kwamen wachtte een hongerige menigte op ons en werd het bruidspaar met dans opgewacht en naar de tent gebracht. Er was geen muziek, ze zongen zelf, zo ritmisch en prachtig als alleen Afrikanen dan kunnen. Er waren mensen die aan de kant stonden en mensen die achter het bruidspaar aan dansten. Ik stond natuurlijk niet toe te kijken maar had de grootste lol in die dans. Ik was de enige blanke en een vriendin lachte naar me toen ze zei: “Je weet hier niks van.” Wat ook zo was, alleen genoot ik er van en dat was wat telde. Ik had geen idee wat ze zongen, maar het was gewoon leuk. Bij een bepaald stuk van het lied moest je een aantal passen naar achteren wat ervoor zorgde dat het heeeeel lang duurde voor we die paar meter naar de tent overbrugd hadden.
In de tent begon een onwijs lang programma van allemaal speeches en ondertussen mochten we tafel bij tafel eten gaan halen. Daarna besloten sommigen om te gaan, het was uitgelopen en ik dacht er achter aan dat ze nu hun eten hadden dus konden gaan, maar dat is vast niet zo netjes van me ;) De mensen met die ik was meegereden hadden ook 2 kinderen en die waren het ook zat, dus helaas moesten wij ook vroeger weg. Al was het toen al zeker 5 uur geweest!
Hoewel ik het jammer vond om eerder weg te gaan was het maar goed, want ik was kapot. Vooral toen ik nog tot half 9 moest wachten voor ik het huis in kon, maar gelukkig kon ik die tijd hangend op de bank bij vrienden doorbrengen.
Al met al was het een heel speciale dag voor me, dat ik het zo lang had volgehouden en om te weten dat mn maatje een super mooie, sterke, goeie, wijze en lieve vrouw heeft, en gewoon de hele ervaring op zich.

Wat ik verder nog wilde delen is hoe het is om als blanke vrouw je haar te vlechten. Ik herinnerde me alleen van de vorige keer dat mensen op straat complimentjes maakten en dat er 1 jongen in de Shelter boos was omdat hij het stom vond. Maar dit keer is het een hele belevenis op zich. Het duurde 7 uur en veel pijn, maar ik vind het echt leuk, vooral nu ik weer eens zo super lang haar heb. Maar de reacties! Ik merk dat ik hierdoor een grote stap richting de Africans heb gezet. Ik merk het aan hen reacties. Elke dag, in winkels, op straat, in auto’s naast me op de weg, overal krijg ik smiles te zien en zeggen mensen dat ze het zo mooi vinden. Maar dat is de stad.
Buiten de stad kon ik mijn ogen niet geloven! Ik was een paar dagen op het platteland en toen we daar naar een winkelcentrum gingen voelde ik onmiddelijk dat de atmosfeer heel anders was. Ik zag afkeur in de ogen van de blanken en merkte dat de Africans niet waren gewend met blanken te praten. Wat me echt een steek gaf. Sommigen keken maar wendden hun blik af als ik terug keek. Ik zocht een speciale spray voor mijn haar en vroeg iemand in de winkel om raad. Daar binnen was de enige plek waar mijn glimlach werd beantwoord maar ik voelde de schroom. Ik maakte wat grapjes bij de kassa om het te doorbreken, wat hielp. Maar de blanken daar... Ik was er echt een beetje van ondersteboven. Hier heerste de apartheid nog zo, dat ik me in een van die films waande. Ik ben blij dat ik in de stad ben nu. Ik weet dat de Afrikaners er niet van houden, maar dat boeit me niet want ik voel me er heerlijk mee. Maar stiekem deden die blikken van afkeur en afgunst me daar heus wel wat.
Toen ik van de week ergens in Johannesburg meeging om een jongen weg te brengen zat ik even buiten op een bankje. Er kwamen 2 blanke kinderen aan en een van hen zei: “Wat het met tannie se hare gebeur?” Op mijn antwoord reageerde hij: “Maar tannie, dis swart mense se hare!” Vervolgens kwam er een ander klein jongetje bij staan die precies hetzelfde vroeg: “Hoekom lyk tannie se hare so?”

Mijn verjaardag hier was leuk. Toen ik wakker werd heb ik ma’s kadootje uitgepakt. Het heeft me heel wat zelfbeheersing gekost om te wachten. Het was een stel kaarten waar ik echt blij mee was, thnx voor degene die geschreven hebben! En een prachtige ketting die precies goed bij mn nieuwe jurk paste.
De organisatie waar ik bij gewerkt heb heeft nu een onwijs groot ministry centre, daar heb ik de rest van de dag doorgebracht en ben daar blijven slapen met Alies tot zij naar huis ging, afgelopen woensdag. Er is een hele grote tuin daar en ik had toestemming om er een braai (BBQ) te houden. Dus heb een heerlijk feestje gehad, het was een prachtige zomeravond en het was heerlijk om zo met vrienden mijn verjaardagsavond door te brengen.

Nou, volgens mij heb ik jullie wel weer lang genoeg zoet gehouden of niet ;)
Bedankt voor de reacties, ik heb dan maar besloten om onder aan de blogs te reageren als jullie toch geen melding krijgen van latere reacties.

#Lien: dat deleten weet ik dus niet hoe dat moet maar het is duidelijk overgekomen :P thnx ;)
#Lida: ik moest daar echt even over nadenken hoor, je auto krabben. Het is zo vreemd om me dat nu voor te stellen! En dat het sneeuwt enzo... Heel apart ;) En om weer hier te werken? Hmm, denk daar niet echt aan. Het is nu leuker denk ik omdat ik geen leidende functie heb en dichter bij de jongens lijk te staan (alleen de leuke dingen, de leiding mag dealen met hun streken).
#Mam: dat valt mee hoor. Je went snel en volgens hun eigen zeggen is het prima te doen.
#Rind: yes dat is T. Gaat goed met hem! Je hebt mijn mail nog tegoed, die komt :)
#Martin: zeker een dikke vette aanrader. Er is geen land als RSA. Puur genieten, zoveel verschillende landschappen, echt heel erg mooi!

Anders dan het zomerkerstfeest waarvan wij hier zingen gaat het waarschijnlijk een witte Kerst voor jullie worden? Alvast een hele mooie Kerst toegewenst voor jullie allemaal!

Ps. voor de lezers die er snel bij zijn, het duurt even voor ik de foto's kan uploaden..