Vakantie in een vakantie
Door: Tonja
Blijf op de hoogte en volg Tonja
25 Januari 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Ik denk terug aan de afgelopen maanden. Te druk geweest om deze website bij te houden. Te druk met genieten.
Ik denk aan die heerlijke zaterdag dat ik de jongens van de shelter mee uit heb genomen naar de schaatsbaan (met het geld van de studentenvereniging uit Rotterdam). Wat hebben ze genoten! In het begin waren ze echt bang om te vallen en klampten ze zich aan de rand vast, als ik ze al zover kreeg om het ijs op te gaan. Vooral omdat ze iedereen constant zagen vallen. Maar uiteindelijk heb ik ze allemaal zover gekregen en heb ze een voor een op weg geholpen. Ze verzekerden me dat dit de beste dag in hun leven was en ik kon ze gerust hier achter laten, geen museums en saaie dingen meer voor hen, haha. En het KFC eten wat ik had laten halen maakte het helemaal perfect. Ik was kapot moe want had totaal niet meer aan mijn energieverdeling gedacht, maar het was het meer dan waard. Om de jongens gelukkig te zien maakt mij gelukkig.
Zoals ook Kerstdag. Er was een groep die een uitgebreide braai (BBQ) verzorgde zodat iedereen kon eten tot ze geen ‘pap’ meer konden zeggen. Er was een overvloed aan niet alleen vlees en broodjes e.d. maar ook chips, nootjes, koekjes en snoep. Voor kinderen die op straat geleefd hebben en in armoede is het niet zo vreemd dat eten een van de belangrijkste dingen voor hen is. De sfeer was heerlijk ontspannen. Toen die mensen weg waren heb ik lekker spelletjes met de jongens gedaan, gekke foto’s genomen, film gekeken en ’s avonds nog een heerlijk uitgebreide maaltijd gehad. Er waren kadootjes voor iedereen, muziek en dans, en veel lol met elkaar. De jongens hebben er nog lang over nagepraat.
Die nacht na Kerstdag (hoezo eerste en tweede, het is toch een verjaardag...) ben ik in de vroege ochtend op weg gegaan naar de zee. Ik wilde niet die hele 3 maanden in Pretoria zijn en heb zo mijn best gedaan om er tussen uit te kunnen. Maar elke keer als het plan bijna rond was kwam er weer wat tussen. Zelfs mijn zeevakantie. Twee dagen van tevoren werd me meegedeeld dat ik niet meer mee kon rijden met de groep met wie ik zou gaan. Ik was zo enorm teleurgesteld en voelde me echt op een laffe manier aan de kant gezet. Toen ik bij vrienden was en ze vroegen waarom ik zo stil was deelde ik mijn frustraties. Bleek een van hen met zijn 2 tienerkids naar precies dezelfde plek te gaan als waar ik heen wilde! Maar ik voelde me beledigd door die groep en wilde niet eens meer vakantie met hen hebben. Eind van het liedje is dat ik met die oom en zijn 2 kids mee mocht rijden, bij hen in het huis-bij-zee verblijven en alsof dat nog niet genoeg was ook helemaal naar de andere kant van de Kaap rijden waar ik bij een vriendin ging logeren.
Ik kan je niet vertellen hoe onwijs ik genoten heb. De tocht van Pretoria naar de omgeving van Mosselbaai was adembenemend mooi. Vooral de Karoo. Ik heb allerlei landschappen voorbij zien komen. Savanna, bergen, eindeloze uitgestrekte vlakten, groen, geel, rotsen, bomen... Echt van alles! De bergpassen waren ook echt mooi, alleen was ik blij dta ik toen mijn rij-beurt er al op had zitten.
De dochter ging bij vrienden logeren dus bleef ik met de 2 mannen achter wat ik niet beter had kunnen treffen. Tenminste konden we lekker stoere en avontuurlijke dingen doen. We hebben veel rondgereden, onwijs veel lol gehad en leuke dingen gedaan. Naar zee (waar we hele groepen dolfijnen zagen), karten, uit eten... Maar een van de leukste dingen die ik gedaan heb was olifant rijden. Ik wilde dat al ZO lang, en nu uiteindelijk kreeg ik de kans. Het was een geweldige ervaring. Het was een papa-olifant, mama-olifant en baby-olifant. De mannen wilden allebei niet op het baby-olifantje want dat was niet stoer genoeg, en ik was al op de papa gesprongen die het grootst was, dus gingen vader en zoon met zn 2en op de moeder. Met een olifantwerker voorop elke olifant. Nou ja, je springt er trouwens niet zomaar op hoor, zelfs als ze knielen kun je er nog niet bij. We moesten op een platform staan zodat we net zo hoog als de olifanten waren, en dan met helm en al erop.
Het was heel anders dan enig ander dier te rijden. Zijn stap was zo langzaam en zijn lijf was te dik om met je benen aan vast te klampen. Het leek me helemaal niet moeilijk om te vallen, en als ik naar beneden keek was het toch een heel eind. Ik vroeg het aan de man die voor me zat, meer eigenlijk als bevestiging dat dat niet zou gebeuren, en hij vertelde me heel opbeurend dat hij al 20x was gevallen. Oh...
We stapten op ons gemak door de prachtige natuur, in een dal tussen de bergen. Stapten door het riviertje heen maar helaas wilde hij de mama olifant geen opdracht geven om de mannen op haar rug nat te spetteren omdat hij alleen zijn eigen olifant opdrachten mocht geven. Haha, nou dat hoefde niet ;)
Een andere super ervaring was het duiken in een kooi tussen Nijlkrokodillen. Samen met de jongen, die 15 is. Ik had een grote mond en was heel stoer, maar hij ging eerst en toen ik hem in die kooi af zag zakken tussen hongerige gretige krokodillen... toen vond ik het toch wel heel spannend! Dat gevoel toen ik zelf in de kooi hing (op afstand bedienbaar) was wel echt heel vet. Adrenaline. De kooi had namelijk behoorlijk grote gaten en als ik mijn hand of voet er per ongeluk tussen door zou steken zou een van de 4 crocs hem er af happen. Ze lagen namelijk met hun bek open te wachten tot ik dat zou doen.
Nu was er onder water een raampje zodat ze onderwaterfoto’s van ons konden maken. De kooi was zover gezakt dat ik als ik stond met mijn hoofd boven water kon. Maar voor de foto moest ik onder water. Nu waren er op de bodem van de kooi 4 handvaten van touw waarmee ik me onder water kon houden. En aan de binnenkant van de kooi was aan 1 kant een extra stang waar ik me aan vast kon houden. Maar hoe op aarde kun je onder water jezelf in balans houden! Natuurlijk wilde ik die foto’s, maar ik had het veel te druk met mezelf in balans te houden en om, als ik half omtuimelde, te kijken waar alle 4 de krokodillen waren en waar ik me vast kon grijpen zonder dat mijn handen of voeten tussen de stangen door zouden steken. Wat me niet beviel was dat 2 van de 4 op een gegeven moment niet meer te zien waren. Wat niet betekende dat ze er niet waren en toe zouden schieten als... Haha, oke genoeg drama, het was onwijs veel fun en ik had het niet willen missen. Wat trouwens grappig was bij de instructies, ik mocht de krokodillen niet aanraken, hahaha, wie wil dat nou!
Verder heb ik ontzettend genoten van elke dag. Vooral het zwemmen in de zee. De golven zijn zo ontzettend krachtig. Je kunt niet even naar de kant kijken en een golf je laten verassen want je wordt meegesleurd en de zee laat je koprollen doen onder water zodat je helemaal je richtingsgevoel kwijt bent tot ze je ergens op het strand gooit.
Oud en nieuw was ook anders. Ik heb al vaak een zomer december of zomerkerst gehad, maar dit was de eerste keer om hier met oud&nieuw te zijn. We zijn, samen met heeeeeel veel andere mensen, naar het strand gegaan waar we voorwerk afgestoken hebben en naar de officiele vuurwerkshow gekeken hebben.
2 Januari zijn we naar Stellenbosch gereden. Daar kwam mijn vriendin (die ik in NL ontmoet heb) me ophalen. Ze is een kleurling en het was echt een super ervaring om in een nederzetting te verblijven met alleen maar kleurlingen. Zo anders dan de blanken of de zwarten. Ik heb het onwijs naar mn zin gehad. Het waren allemaal huisjes van steen, mooi en gerieflijk, en het was net als een dorp. Iedereen kende elkaar en het was er echt veilig. Ze moest lachen toen ik zei dat ze vergeten was om het traliehek voor de voordeur te sluiten en zei: “Nee joh, voordat iemand hier een voet op het erf zet hebben de buren hem al te pakken hoor. En trouwens, je breekt hier niet in want iedereen kent iedereen en ze zullen precies kunnen vertellen wie het was.” We konden ’s avonds buiten zitten of lekker gaan wandelen. Ik wilde dat ik nog veeeeel langer kon blijven. Het was zo’n bijzondere ervaring! Iedereen was heel vriendelijk en ik voelde me welkom in die buurt.
We hebben samen allerlei leuke dingen gedaan, ze heeft me zelfs zover gekregen om het Wellington museum te bekijken, het taalmuseum in Wellington en het Hugenotenmuseum in Franschhoek. Ik ben totaal geen museum-mens maar ik moet zeggen dat het interessant was. Vooral omdat Nederland ook veel voorkomt in de geschiedenis daar.
Ik ben al zo vaak in Zuid Afrika geweest, en heb me aardig verdiept, maar nog nooit in deze cultuurgroep. Ik ben echt blij dat ik deze kans heb gehad, want nog de doorsnee toerist, nog mijn locale vrienden heeft al een week bij de coloured mensen doorgebracht. Nog maar niet te spreken van de leuke tijd met de Zuid Afrika Rugby sevens spelers ;) Ik bedacht me dat ik hier best zou willen wonen. Het is zo anders dan mijn ervaringen met de grote steden waar de atmosfeer zo anders is en de crime veel hoger.
Oh ja, en ik heb eindelijk in de Atlantische oceaan gezwommen. De Indische oceaan is heerlijk warm, maar aan de westkust van SA is de ijskoude Atlantische oceaan. Koud van horen zeggen, maar ik had nooit gedacht dat het zo koud zou kunnen zijn. Kramp in mijn voeten, het water voelde alsof het in mijn benen sneed, en als ik niet vastberaden was om onder de golven door te duiken zou ik het nooit geprobeerd hebben. Maar uiteindelijk is het me gelukt :) De oceaan is gewoon geweldig om in te zwemmen. Als je onder een golf door duikt en hij slaat precies boven je om, dan is het zo krachtig dat het voelt alsof hij je hoofd eraf zal rukken. Of als je denkt dat hij klein genoeg is om te blijven staan en hij slaat je omver. We hebben de hele middag in de zee gespeelt, met de ouders, broertje en zusje van mijn vriendin, en ik heb geen moment moeten rusten omdat ik moe was. Goed, de dag erna was ik pap, maar who cares.
Na een week ben ik in Paarl op de bus gestapt. Als enige blanke, ingeklemd tussen het raam en een brede jongeman. Onbegrijpelijk hoe klein ze die zitplekken kunnen maken. Een normale bus, en dan aan de ene kant van het gangpad 2 stoelen en aan de andere kant 3! We zagen de ergste ongelukken onderweg en zelfs was er een deel afgezet door de stakingen. Dat gaat er nogal geweldadig aan toe hier. Mensen sterven, honderden mensen gooien met stenen en watwat naar de politie, er wordt geschoten, dingen in de brand gestoken...
De reis duurde nog langer dan van NL naar SA te vliegen en ik besloot om er bij Kroonstad uit te stappen om 5 dagen bij onze vrienden in Koppies te logeren. Heerlijke tijd! Een van de drie koppels die me als hun dochter voorstellen ;) Ik heb echt heel erg genoten. Zelfs voor de eerste keer in mn leven sieraden gemaakt, wat erg leuk was om te doen.
Terug in Pretoria heb ik een auto gehuurd, eindelijk, en probeer iedereen nog te zien voor ik ga. Dus veel afspraakjes en tussendoor zoveel mogelijk bij de shelter rondhangen. Toen ik een van de jongens die nu thuis is, op ging zoeken, en zijn moeder bijna moest huilen omdat ik weer naar NL ga, net zoals die super Maatschappelijk Werker van Duitsland... toen vroeg ik me af waarom Europeanen eigenlijk naar Afrika komen om weer weg te gaan. Is het niet een beetje egoistisch?
Ja sjonge, en nu nog maar een paar dagen over. Vandaag over precies 1 week hoop ik weer in Nederland te zijn. De tijd is voorbij gevlogen! Ik wil nog lang niet naar huis, maar begrijp ook dat ik niet altijd vakantie kan houden. Het wordt zeker tijd om weer eens aan de slag te gaan. Nou, ik kijk er positiever tegenaan dan voor ik hier kwam, want deze 3 maanden waren een geschenk op precies de juiste tijd en ze hebben me zo onwijs goed gedaan. Niet alleen de zon, al hoewel ik die heel erg ga missen. Maar ook om ontspannen bezig te zijn en te ontdekken dat mijn gezondheid eigenlijk met sprongen vooruit gaat :) Ik denk dat ik er klaar voor ben, na zo lang ziek zijn, eindelijk. Maar eerst nog even dik genieten van het weer en de mensen hier... succes daar in de kou ;)
Ps. ja ik weet dat het weer een heeeeeel eind tekst was, dat is om op te maken voor 2 maanden stilte ;)
-
25 Januari 2013 - 10:52
Len:
tonnnn ik heb alleen je inleiding nog maar gelezen (al snotterend en niezend van de kou die ik gevat heb ik de ijzingwekkende kou die je ledematen doet bevriezen zodra je buiten komt), en ik voel nu al de neiging om het eerste en beste vliegtuig te pakken om naar je toe te komen. als de zon ergens méér dan welkom is, is het hier :) -
25 Januari 2013 - 11:00
FREDDY:
Heerlijk genieten om je verhaal te lezen Tonja. Genietse van je laatse weekje en goede reis terug. Liefs -
25 Januari 2013 - 11:05
Lida:
Ohh wat was dat weer genieten om je verhalen te lezen..Ga er helemaal in mee..hihi
En wat is die oliant groot en hoogggg!! poeh.
Zo goed om te horen dat het je goed doet en dat je er zo van geniet.
Na zo lang ziek te zijn geweest verdien je dit ook dubbel en dwars!
Maaarrrr ik vind het ook wel heel erg leuk dat je weer terug komt!!:)
geniet van je laatste dagen en alvast een goed veilige terugreis!
kussss van mij -
25 Januari 2013 - 11:07
Lien:
Heerlijk om te lezen siss, ik hou van je! -
29 Januari 2013 - 15:21
Mama:
Hehe...en ik wou toen zo graag dat museum in Stellenbosch zien, zie je nou wel? Verlang erg naar je meissie, tot vrijdag op schiphol. Bedankt voor je leuke reisverslag, tis of we erbij zijn.
-
22 Februari 2013 - 15:37
Babs:
Ha Tonja,
Leuk om dit allemaal even terug te lezen :) ik kwam je vader tegen op de wegwijs woensdag en die zij dat je weer terug was in Nederland. Zo te zien heb je het heerlijk gehad, heb bewondering voor je laatste twee foto's griebels die zijn eng :)
Hoop dat het allemaal goed met je gaat!
Liefs van Babs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley