Back in ons kikkerland

He witscheetjes,

Wat een klap in mn gezicht zeg om hier die kale bomen en die druiperige regen en die witte gezichtjes te zien, haha.
Laat ik wat aardiger beginnen…

Hallo lieve mensen!
Al weer even geleden dat jullie iets van me gehoord hebben, maar zoals beloofd nog een laatste bericht!
Het was heerlijk mn laatste dagies bij tannie Dottie, Francois en Leoné door te brengen. Donderdagaaf heb ik met een vriend daar afgesproken en samen met hem en zijn zusje wat wezen drinken bij vrienden. Was gezellig maar apart en niet leuk om afscheid te nemen.
De volgende dag naar Menlyn geweest, het enorme winkelcentrum. Nog de laatste dingetjes gekocht en werd daar opgehaald door Fernand. Het was echt super om zijn pa en ma weer te zien en lekker bij hun te eten en wat tijd nog door te brengen. Fernand bracht me weer thuis en vervolgens hebben Dottie en ik er een sport van gemaakt om zoveel mogelijk in mn koffer te proppen. Uiteindelijk ook afscheid van oma Thea genomen en van tannie Dot die het er maar moeilijk mee had. Ik was als een kind voor haar geworden en ze zou me vreselijk missen. Tsjah…
Toen met Francois, Leoné en een nichtje naar de luchthaven gereden. Daar ingecheckt en gefrustreerd geraakt over de 100 euro die ik voor 4 kilo teveel moest bijbetalen. Naja, dat was een subtiel gebaar van Johannesburg zn kant af om zeker te maken dat ik ‘bankrot’ was :S
Na het inchecken nog wat mn zn 4en gegeten en vervolgens ben ik, na afscheid te nemen, een uur te vroeg door de controles gegaan om daar nog wat rond te kijken. Was heerlijk om daar in mn uppie te lopen en in al die afrikawinkeltjes rond te snuffelen. Uiteindelijk kon ik naar mn vliegtuig. Daar een Neederlands echtpaar ontmoet waar ik lekker mee heb zitten kletsen tot het vliegtuig vol was. Naast mij zat een jongen uit Hamburg waar ik plotseling erg goed engels mee kon praten. Ja, wist ik zelf ook niet hoor, maar het was erg gezellig en de reis duurde daardoor niet zo lang. In Frankfurt werd ik aangekeken of ik een draadje los had. Ik had het nog steeds bloedje heet en liep in een topje tussen al die dikke winterjassen. Lekker boeiend. In het vliegtuig naar Amsterdam werd het toch wel wat kouder. Ik was het erg zat, was ongeloofelijk moe en baalde van het uitzicht: mist mist en nog es mist, je kon dus niks zien. En dan al die Nederlandse mensen om me heen! Ik ben maar gaan slapen dan hoorde ik niks. Toen ik wakker werd voor een minescuul ontbijtje (had gelukkig tijdens mn eerste vlucht al gegeten) voelde ik me wat beter en heb ik wat met de mensen om me heen gepraat om weer een beetje aan het Nederlands te wennen. Schrijven gaat allemaal prima, maar het praten….
Zaterdagmorgen 09.00 uur heb ik mn eerste voetstap op Nederlandse grond gezet. Ik werd verwelkomt door koude lucht en een regenachtige druiperige wereld. Beetje lang wachten op mn bagage die ik als beloning voor het wachten met een kapot hengsel terug kreeg. Allervriendelijkst! Het was heerlijk om mn pa en ma, Arnoud en Gerben te zien. Een hoop geknuffel en tranen met tuiten. Haha, nee hor.
Ik keek mn ogen uit naar de kale bomen en alle veranderingen. Herkende de weg pas toen we bij Gorinchem reden, vreemde gewaarwording. Het was erg leuk om de (4) creatieve borden langs de weg te vinden die me verwelkomden en vertelden hoe blij mn familie was dat ik weer terug was. Ik kon het niet over mn hart verkrijgen om winterkleding aan te gaan trekken, kwam hier pas zondag aan toe.
Het was en is nog steeds erg vreemd om weer terug te zijn. Van schrik vergat ik me te blijven smeren met bodylotion en als gevolg vervel ik nu. Hartje winter en Tonja vervelt…hmmm…
Ik kan nog steeds niet naar die rare bomen kijken die niet eens mooi vol en groen op me stonden te wachten. Het Nederlands komt al weer aardig op gang maar in mn gedachten praat ik nog gewoon Afrikaans ;) Het weer is ook raar, of ik, want buiten is het koud, maar binnen krijg ik het bloedjeheet, ik denk dat ik mooi mn zomerkleren nog even draag, haha.
Maar zonder gekheid, het is heerlijk om familie en friends weer terug te zien. Ik wen vanzelf weer. Over een paar weken is mn kleur er weer af, ben ik gewend aan het weer en zal ik er vast weer helemaal in zitten hier.
Ik mis de zon, de mensen en de taal.
Ik dank God voor deze ongeloofelijke mooie, leerzame, ontspannen en avontuurlijke tijd. Voor het ongeluk en het bij de zee bijna-ongeluk dat ik gespaard ben, en dat ik zo super veel gezien heb en meegemaakt heb en lieve, mooie mensen ontmoet heb.
Ik hoorde een groepje Afrikaners over me praten en tegen elkaar zeggen dat ik nog meer gezien heb als hun terwijl hun al 20 tot 30 jaar in dat land wonen. Hmmm… cool!!

Ik wil jullie bedanken voor het lezen van mn blogs en de reactie en belangstelling en alles. Ik heb het erg genoten en het was elke keer heerlijk om jullie berichtjes te lezen.
Bedankt!

Nu ik weer in Nederland ben en het hier allemaal wat sneller gaat qua verbinding zal ik er wat foto’s opzetten!

Hoop jullie allemaal snel te zien.

Ik wil jullie een gelukkig nieuwjaar toewensen met veel liefde, en zegen en nabijheid van God!

Veel liefs,
Tonja