typisch Afrika - weekend Matlala

Ha lieve mensen!

Laat ik jullie weer is op de hoogte brengen van mijn belevenissen hier!
Tussen het laatste bericht en nu heb ik veel aan gewerkt aan het vertalen van een brochure van Afrikaans naar Nederlands. Leuk om te doen, slecht om er achter te komen dat ik de nederlandse grammatica kwijtraak of soms het nederlandse woord niet eens meer weet! Ik heb een griepie gehad, kou gevat van de airco’s hier. We hebben een dag regen gehad dat het best koud was, is vergelijking met de andere dagen dan. ‘s Avonds elke aaf weggeweest, lekker wat tijd met vrienden doorgebracht waar ik erg van geniet. De contacten zijn erg goed, het lijkt of ik 1 van hun ben, alsof ik iedereen al jaren ken, en dat voelt goed. Gaat zwaar worden als ik hier wegga…
Maar goed, het hoogtepunt was wel afgelopen naweek. Ik ben naar Matlala geweest. Pieter kwam me ophalen en ergens in Pretoria stond een grote truck op ons te wachten. Ontmoeting met een deel van de groep en na wat geregel en inpakken vertrokken we. Ik zat tussen twee zwarte mannen ingeklemd en heb mezelf grijnzend welkom geheten in Afrika. Iedereen opgepropt in een schuddende truck waarvan je niet weet of je veilig aan zal komen. Na een uur een papband. Goed begin! Ergens bij een bezinestasie gestopt en besloten naar de overkant van de weg te gaan om daar de band te verwisselen. Och ja, dan steek je toch gewoon met de hele groep de snelweg over… normaalste zaak van de wereld toch? Uiteindelijk toen de band eronderuit was zagen we twee grote stukken ijzer zitten. Nieuwe band die bovenop de truck lag eronder en weer verder. Door het oponthoud kwamen we pas om 00.30 aan op de basis. Hier stikte van de gogga’s. Weet niet hoe je het schrijft, maar dat sluit elke mogelijke insect of dier in. Gelukkig was er op de meidenkamer 1 van de 6 meisjes opgegroeid tussen de mensen waar we zouden gaan evangeliseren. Niet echt veel luxe dus veel insecten en spinnen en alles gewend. We wisten dus wie we moesten reopen om ergens van verlost te worden. ;)
De volgende morgen zouden we om 07.30 ontbijten. Wekker om 07.00. Ik had me al bedacht dat dat best kort slapen was maar wist niet wat me overkwam toen ik om 05.30 wakker werd van de eerste meiden die gingen douchen enzo. Natuurlijk hoor ik wel eens jongens spotten dat meisjes altijd zo lang tijd nodig hebben maar ik wist niet dat dit op waarheid gegrond was. Nouja, niet voor iedereen dan. Ik weer verder slapen, blij dat ik niet met een grote spin naast mn hoofd wakker was geworden maar werd 06.30 weer wakker en merkte verbaasd op dat ik nog de enige was die sliep. Al dat getutter is toch sund van je slaaptijd! En dan te bedenken dat we door nog meer oponthoud niet voor 12 uur weggingen!!!! Eerst bleek de truck (die mensen in omgeving op ging halen) een probleem te hebben. De rem gaat via luchtdruk en die pijp was gebroken. In de tussentijd dat het gerepareerd werd hebben we gezongen (Pieter had zn gitaar mee genomen) en twee twee gebeden. Toen de pijp eindelijk gemaakt was en de truck weer bij ons was en we brood gesmeerd hadden en weg wilden gaan ging het wel zo ongeloofelijk hard onweren en regenen! Bij de donder zag je letterlijk iedereen schrikken, het leek dan alsof er insloeg een paar meter verderop. Naja, toen het brood maar alvast opgegeten, allemaal opgepropt in een te kleine ruimte voor zo’n 20 tot 30 man. Tegen 1 uur ofzo gaan rijden. Iedereen klom bovenop de truck. De matrassen waren kletsnat dus ik dacht, ik ga mooi droog IN de truck zitten. Ik zat erin, maar dus niet droog. En ik was de enige blanke. Was niet erg maar dat Zoetoe begrijp ik niet. Ik vroeg een man die ook Afrikaans kan om mij wat Zoetoe te leren. De rest moest soms lachen want ik struikelde over mn tong met die uitspraak. Uiteindelijk had ik een paar dingen geleerd maar kon natuurlijk niks verstaan! Ik kreeg een opmerking toegeslingerd dat ik zo’n 2 jaar bij hun moest blijven om het te leren. Ik schrok van mezelf toen ik bedacht dat ik dat graag zou doen. Ik hou van die mensen daar, van de taal, van hun leefwijze, alles…
Naja, aangekomen was mn rok alsnog kletsnat van de natte bank dus had ik net zo goed boven op kunnen klimmen. We kwamen bij een school aan en installeerden een generator om muziek te kunnen draaien. Twee grote boxen brachten de muziek ver zodat de mensen wisten dat wij er waren en op hun gemakje naar ons toekwamen. Alles erg traag, maar dat was niet erg, konden we ons op de activiteiten storten. Samen met een Zoetoejongen, een meisje van Australie en een Afrikaanse jongen heb ik de kinderen vermaakt. Een ander team deed met de tienermeisjes activiteiten en het derde team met de jongens. Dit was 90% voetbal spelen. Het was echt heel gaaf om te doen. Evangelisatie door middel van sport en spel en een verhaal of wat. Die Afrikaanse jongen vertelde na een aantal spelletjes een verhaal in het engels wat door de Zoetoeboy werd vertaald. Nog wat spelletjes gedaan en getekend en gezongen en gestoeid met de kids. Ik was supermoe, die kids hebben zoveel energie! Het werd al snel donker. We hebben alle kinderen en jongeren broodjes, vruchten en drinken gegeven. Terug bovenop de truck gelegen, echt super gaaf en avontuurlijk. Het regende een beetje en dat maakte ons koud, zeker omdat de matrassen waar we oplagen nat waren maar het was erg gezellig. Een hoop heen en weer geschud en wegduiken voor takken van overhangende bomen, maar echt een belevenis. Meer dan een zere en blauwe bovenarm heb ik er niet aan overgehouden :P
Op de basis eerste gegeten en gedouched. KOUD water!!! Daarna lekker met een paar jongeren op de veranda koffie (mijn geval thee) gedronken en wat zitten praten. Nog even een sms naar mn agent gedaan. Dottie is mijn agent zegt ze en moet altijd weten met wie ik weg ga, wat ik ga doen, hoe laat ik thuis ben en alles, want nou kan mijn pa mij niet zien hier en is zij verantwoordelijk. Haha, maar ik moest laten weten hoe het ging en alles. Tweede nacht in een ander gebouw geslapen want er waren nog meer mensen gekomen dus waren we verhuisd. Dit keer niet voor 7 uur wakker geworden van de rest ;) Na het ontbijt weer wat gezongen en gebeden en een groepsfoto gemaakt (kvraag me af of ik die ooit zie ma goed). Het was een raar idee dat het Zondag was, alles was zo anders! De natuur was er mooi, veel cactussen. Normaal gesproken is het daar altijd ongeloofelijk warm. Nu regende het. Zaterdag was warm, zondag niet. De truck was kletskleddernat, binnen waarschijnlijk lekte het ook goed. De leider, Jan, vertelde dat er nog een plekje in de Landrover over was… Niemand reageerde dus vroeg ik of het oke was dat ik saamreed, was prima dus heb lekker droog gezeten. De rit was prachtig! Veel stenen, cactusplanten en geiten, ezels en bokkies. We gingen in drie teams naar drie kerken. Bij alle drie muziekinstallatie gebouwd om mensen te laten weten dat we er waren. Ik ging mee naar de laatste kerk want daar zou Pieter preken en dat kon ik nog het beste verstaan (engels). Erg vreemd omdat ik ons domineetje heel anders heb leren kennen, maar het was goed. Weer met veel kinderen. We hebben voetbal gespeeld en de meisjes allerlei liedjes aangeleerd en spelletjes ter plekke verzonnen. Toen het weer regende maar binnen in de kerk gaan zitten. Een jongetjes zat wat met mn haar te spelen dus ik vroeg of hij kon vlechten. Al die meiden daar hebben hun haar in veel vlechtjes op de meest sierlijke manier. Het einde van het liedje was dat er 5 meisjes tegelijk in mijn haar allemaal kleine vlechtjes stonden te maken. Het ging zo hard dat ik dacht dat ze mn haar eruit zouden trekken. Deed best zeer maar het was wel gaaf toen het klaar was. Er waren veel kinderen van de vorige dag bij dus het ijs was allang gebroken. Twas echt gaaf! Sommige kids konden wat engels. Een meisje zat vlak voor me mijn gezicht te bestuderen en me te vertellen dat mijn huid zo beautiful was, zo mooi blank. Ze bleef dit maar vertellen en op een gegeven moment merkte ze op dat mn ogen klein waren en mn neus zo groot, maar ik was wel erg mooi. Ik moest hard lachen en vertelde haar dat zij een veel bredere neus als mij had. Vervolgens wilde een stel meisjes mij een dans leren, dit was zo lachen want ik deed het elke keer verkeerd. Dan kwam er een ander meisje en drong zich naar voren om het mij te leren en weer een andere en weer een andere, mar wat ze niet snapten was dat IK het niet kon, het was zo gecompliceerd. Maja.. We hadden veel lol en dat was goed. We moesten lang wacht want de band van de truck was intussen gemaakt mar hij was binnen in en moest op het dak terecht komen. De tijd liep weer erg uit. De kinderen konden geen afscheid nemen en lieten niet toe dat ik in de Landrover kon klimmen. Opeens probeerde iemand mn ring af te halen, hohowww! Ik moest iedereen een handgroet geven en een knuffel. Ik weet niet hoe, maar ik ben in de car terecht gekomen. Ze stonden om de car heen te reopen en alles, en klommen zelfs achterop. Toen we uiteindelijk wegreden rende de hele groep mee, sneed een stuk af om ons weer op te wachten. Het was niks om weg te gaan en te weten niet meer terug te komen. Had best langer kunnen blijven. Snel naar de andere twee ‘kerken’ gegaan en daar alles ingeladen en de mensen opgelaaid. We waren best laat terug en hadden reuzehonger want we waren het brood vergeten. Lekker dom! Wij waren eerder dan de truck en hebben rustig gegeten, koffers ingepakt en alles klaargemaakt. Het duurde nog wel ff voordat de rest ook gegeten had en de tassen gepakt in de truck waren, ik heb geen idee hoe laat we weg reden. Iedereen viel als een blok in slaap en alleen het meisje dat naast me zat en ik waren wakker. We hebben lekker zitten zingen en gepraat en de grootste lol gehad. Het was echt NIET leuk om terug in Pretoria weer afscheid te moeten nemen. Je weet dat je elkaar niet terug ziet, en zeker die jongen uit Zwitserland, en dat meisje met haar ma uit Australie niet. Bij het huis nog ff lekker dom bezig geweest, samen met Pieter heel zijn auto opstekop gezet op zoek naar mn sleutel. Hij was ongeloofelijk moe en viel bijna om van de slaap(ja, niet die sleutel maar P nartuurlijk). Uiteindelijk maar aangebeld, het hek ging open en toen we bij het hek van het huis zelf aankwamen staarde ik verdwaasd naar die sleutel in de deur. De sleutel die ik altijd bij me heb als ik ‘s avonds weg ben. Arghh! Ik zei: “Uhh Dot, had ik een sleutel bij me?” Het antwoord was niet erg aangenaam. “Nee.” Oef, arme Pieter, hahah. Nog wat gepraat over het weekend, het was 00.30 toen we aankwamen en toen ik op de bank neerplofte voelde ik opeens hoe ontzettend moe ik was. Ik heb als een blok geslapen. Vanmorgen een tijd bezig geweest om al die vlechtjes uit te halen, t leek of ik permanent had ;)

Na dit weekend heb ik pas echt het idee dat ik in Afrika ben!

Oke, ik ben nu net gebeld door een meisjes dat in Koppies woont. Zij studeerd in Pretoria en vertelde me dat ze vanmiddag naar huis gaat. Dus ik ga gauw mn koffer weer pakken want wordt rond half 4-4 uur opgehaald. Dan zal ik naar Kopppies toegaan tot 29 november. Erg kort, maar Alwyn moet daar iets van werk doen voor einde van november dus kan niet anders. Als alles volgens plan loopt ga ik 2 december met Fernand en de mensen van de bijbelstudiegroep naar een wildpark. Dan Maandag 4 December hoop ik naar Middelburg te gaan, Heb nog geen idee hoe, maar dat komt wel goed. Oke mam, voor de duidelijkheid: ik ben vanaf nu per post te bereiken op dit adres:

Fam. D. Bissett
Joubertstraat 48a
Middelburg
1050
South Africa

En ik denk dat de post er zo'n 10 dagen over doet, als het niet meer is.

Oja, laat ik niet vergeten om nog iets aan Mark te verduidelijken. Je leest het goed, dit is geen verdediging, en ik hap niet maar vertel maar net iets. Het voedsel en het water hier kan mij makkelijk ziek maken dus moet ik erg alert zijn op wat ik eet en dat ik gezuiverd water drink. Ik ben niet bang om wat nieuws te proberen (kdoe niet anders :D) maar moet wel voorzichtig zijn. Is allemaal een andere samenstelling hier en 1 keer niet kunnen slapen van een ongeloofelijke buikkramp was genoeg voor mij.

Het eten viel trouwes mee, hebben niet bij de bevolking daar gegeten maar op de basis. Verder was het lekker om weer hier in dit huis terug te zijn, maar het is erg jammer om vanmiddag al weg te gaan. Zal Francois, Dottie en Leone pas 27 december weer zien, maar ben erg blij dat ik nog 2 dagen bij hun kan zijn voordat ik terug naar jullie kom.
Goed, ik moet nu snel gaan, dit vat te lang tijd om bericht te typen;) en ik denk dat jullie nou wel weer genoeg te lezen hebben gehad!

Ik heb werkelijk GEEN idee wanneer ik weer op internet kan, of ik bij Etienne en Trudie kan dus maak je geen zorgen als je een tijd niets van me hoor!!!

Was weer lekker de reacties te lezen, jammer van de gemiste bruiloften...

Oke, jullie horen wel weer van me als het ammel goed blijft gaan hier!

Groetjesss